Türkiye’de %10’luk çok yüksek bir seçim barajı var. 12 Eylül Darbesi’nin ardından yeniden demokrasiye dönülürken, otoriter yönetimin liderleri hem Kürtler gibi etnik grupların hem Aleviler gibi dini grupların hem de İslamcı siyasetin önünü kesebilmek ve bu arada parlamentonun da çok bölünmemesini sağlamak adına böyle bir anayasa mühendisliğine imza attılar.
“Hukuk Devleti” ilkesini, kısaca, bir siyasal sistemde kişilerin keyfi istemlerinin, hırslarının değil ama temel insan haklarını koruyan hukukun hâkimiyeti/üstünlüğü olarak tanımlayabiliriz. Nitekim büyük Yunan düşünürü Aristoteles’e göre de hukuk, tutkulardan/hırslardan sıyrılmış aklın eseridir.
Dün, 3H (Hürriyet, Hukuk, Hoşgörü) adlı Türkiye’nin en geniş kapsamlı liberal gençlik hareketinin “İçimizde Düşman Yok” adlı projesi çerçevesinde Ankara’da düzenlenen toplantıda konuşmacı olarak bulundum. Toplantının genel konusunun Türkiye’deki farklı kimliklerin siyasal ve sosyal alanda maruz kaldıkları hoşgörüsüzlük/ayrımcılık ve bu soruna verilecek liberal cevap olduğunu söyleyebilirim.
Amerika Birleşik Devletleri’nde yerleşik Freedom House’un tüm dünyadaki ülkelerin siyasal rejimlerini değerlendiren Özgürlük Endeksi’ne göre Türkiye “yarı özgür” ülkeler kategorisinde yer alıyor. Türkiye, son olarak 1980 askeri darbesi öncesinde tam “özgür” ülkeler kategorisinde yer almaktaydı.
It can be said that Turkey has caught in a spiral of authoritarianism approximately since the winter of 2012. In this spiral, an authoritarian step elicits reactions of those who are affected by it and these reactions in turn pave the way for a new and more authoritarian step. This dialectic process sports authoritarian steps that are increasingly frequent and comprehensive. It can be argued that the first step taken toward the spiral of authoritarianism in the winter of 2012 when Recep Tayyip Erdoğan, who was Prime Minister then, addressed the chairmen of provincial organizations of his party and said that one of the goals of the government was to "raise generations of pious people." This declaration of intention was certainly incompatible with liberal democratic principles and the main agenda item in the summer of 2012 was abortion. The spring of 2013 saw several legal restrictions on the consumption and sale of alcohol.
Türkiye’nin yaklaşık olarak 2012 kışından bu yana bir otoriterleşme sarmalı içerisine girdiğini söyleyebiliriz. Bu öyle bir sarmal ki, bir otoriter adım, bu adıma muhatap olanların tepkisine ve bu tepki de yeni ve daha büyük bir otoriter adıma neden olmakta. Diyalektik bir şekilde devam eden bu süreçte otoriter adımlar gittikçe sıklaşmakta ve kat ettikleri mesafe de genişlemekte.
Geçen haftaki yazımızda piyasa ekonomisi, hukuk devleti ve refah arasındaki ilişkileri analiz etmiş ve hukuk devletine dayalı piyasa ekonomisinin olmadığı bir yerde, Başbakan Yardımcısı Sayın Babacan’a referansla, “toplumda zenginlerin olabileceği ancak ülkenin zenginleşemeyeceği” tespitini yapmıştık.
Başbakan Yardımcısı Ali Babacan 13-14 Mart tarihlerinde gerçekleşen Uludağ Ekonomi Zirvesi’nde şöyle bir açıklama yaptı: "Birinci sınıf demokrasi, hukuk devleti şart, hukuk yoksa zenginler olur ama ülke zenginleşemez."
The domestic security package has been one of the hot topics of Turkish political scene in recent weeks. The government officials are trying to legitimize the bill that will equip law enforcement authorities with extensive powers and authorities by referring to the protests that occurred in October 6-7, 2014.
Meclis’te görüşülen İç Güvenlik Paketi ile mahkeme kararı olmaksızın kolluk güçlerine özel iletişimi takip etme; mahkeme kararı olmaksızın 48 saate kadar gözaltına alma; savcı ve hâkim kararı olmaksızın üstünüzü ve aracınızı arayabilme; bir toplumsal olayda elinde yakıcı, boğucu ve patlayıcı özelliği olan bir madde olan kişiye karşı ateş açabilme yetkisi tanınmak isteniyor. Hükümet, bir liberal demokraside kabul edilemeyecek genişlikteki bu yetkileri güvenlik güçlerine vermeye çalışırken bu talihsiz olayları gösterip, elini güçlendirmek istiyor. Bir bakıma, kamuoyunu “ölümü gösterip sıtmaya razı etmeye” çalıştığı söylenebilir.
